ترسیم کاریکاتور مانند از شادی موجب ناامیدی جامعه میگردد

بقلم محمد مهدی توکل مدیر مسئول وصاحب امتیاز پایگاه خبری تحلیلی نای ذی نیوز

این روزها در هر کجا که قدم میزنی عصبانیت از وضع معیشتی و اقتصادی در بین مردم فوران میکند، دلاری که ثانیه می شمارد ، ناترازی انرژی ، افزایش روز افزون بیکاری و تورم ،کوچکترشدن سفره نیازمندان والبته غمی که ازاین بابت بردل مردم نشسته از در و دیوار می بارد و اینگونه هم نیست که تنها فرد یا طیف خاصی درگیر این مصائب باشند،همه به نوعی درگیر مشکلات هستند وازاین بابت میتوان گفت جامعه ما در یک افسردگی وغم فرورفته. 

اینکه چگونه میشود حال مردم خوب شود قطعا راه درمانش میبایست ازهمان مسیرایجاد درد طی شود تا حال خوب برگردد، شما اگر دلت درد میکند واز این بابت حال خوشی نداری باید به درمان معده ات بپردازی تا حال خوبت بازگردد نه اینکه پیش چشم پزشک بروی. 

ماجرا نسخه شادی پیچیدن برای مردم این روزها هم شده حکایت همان معده درد و پیش چشم پزشک رفتن حال چه از روی سیاست چه از روی دلسوزی، یکی میگوید باید رقص را آزاد کنیم ، یکی میگوید حجاب آزاد شود،یکی میگوید کنسرت بگذاریم، اما هیچکس نمیگوید ریشه ایجادغم و افسردگی جامعه باید برداشته شود تا شادی واقعی وماندگار بردل نشیند ولبخند برلب ، شما برای فرد گرسنه ، فردی که اقساط بدهی هایش سررسید شده ، فردی که توان تامین جهیزیه دخترش را ندارد ، فردی که کرایه خانه اش را نمی تواند بدهد وهرسال این نرخ بی قاعده اضاف میشود ، فردی که ساعت ها درصف مرغ و گوشت یارانه ای می ایستد تا بتواند مایحتاج اولیه زنده ماندن خود را تامین کند روزی دوساعت برقص وآوازبخوان وساز بزن،آیا مشکلش حل میشود و غمش از بین می رود؟ آیا شاد میشود؟ آیا درست دقایقی بعد ازاتمام کنسرت یا جُنگ یا تئاتر یا.... همه غم اندوهش باز نمیگردد؟

جامعه شاد جامعه‌ای است که عوامل شادی آفرین ازقبیل شغل، معیشت خوب ، اقتصاد پویا ، امکانات تحصیلی وبهداشتی، روابط سالم، برنامه ها و امکانات سالم و تفریحی و.... بطورعادلانه درهمه سطوح واقشارآن موج بزند واینکه بگوییم صرفا کنسرت میتواند درشادی آن موثر باشد ترسیم کاریکاتور گونه ازشادی درجامعه است.

همین هفته دراستهبان کنسرت سالارعقیلی برگزارشد ، بلیط این کنسرت بین 400 تا 600 هزار تومان بود ، کلاه خودمان را قاضی کنیم چند درصد جوانان جامعه درهمین شهر نی ریز توان تامین این پول را دارند؟ خانواده یک کارگرساده با دو یا سه فرزند با این خرج و مخارج زندگی اگر بخواهد دراین کنسرت شرکت کند چقدرباید هزینه کنند وازکجا باید بیاورند؟ آیا امکانش وجود دارد ؟ آیا همین موضوع باعث حضوراقشارمرفح درکنسرت ونمایش اختلاف سطح طبقاتی درجامعه وسرخوردگی یاس و ناامیدی بین اکثریت ناتوان جامعه نمیگردد؟فارغ از شعارها،تاثیر کنسرت به تنهایی بر شادابی مردم چنین جامعه ای چه میزان است؟ 

نگارنده به هیچ عنوان قصد ندارد در نفی برگزاری کنسرت سخنی بگوید بلکه نیت از بیان این مطلب این است که اولا شادی را باید از همان روزنه ای که رفته برگردانیم واینگه ربطش بدهیم به حجاب و کنسرت ورقص و آواز،آدرس غلط دادن است که البته کنسرت در جامعه ای که سطح رفاه نسبی درهمه شئون معیشتی ، اقتصادی و ... دارد مکمل بسیارخوبی برای حال خوب مردمی است که علاقه مند به آن هستند،دوما اگرهم درخواست برگزاری کنسرت میدهیم حداقل به دنبال سازکاری باشیم که با پرداخت بخشی ازهزینه ها ازمحل مسئولیتهای اجتماعی صنایع و معادن اکثریت جامعه بتوانند ازآن بهره ببرند ونه فقط یک طیف و قشرخاص واین گونه برنامه ها به ترویج اشرافی گری واختلاف طبقانی و ناامیدی وافسردگی جامعه وهزاران مشکل دیگر منجرنشود.

این را باید بدانیم شادی تزریقی نیست ! بلکه یک امردرونیست که برای شکل گرفتن آن مولفه های زیادی لازم است که در بالا ذکر شد والبته یکی از این مولفه ها که نقش مکمل را دارند قطعا ایجاد فضای مناسب برای تخلیه هیجانات بوسیله برنامه های فرهنگی مذهبی، توسعه و رونق فضا و برنامه های تفریحی ، کنسرت ، تئاتر و ..... می باشد 

روزگار بر شما خوش ، پایدار باشید